Marcowy wykład Jacka Cwetlera

    25  marca 2024, w "Piwnicy Muz" odbędzie się wykład poświęcony Czelom, pierwszym historycznym właścicielom Czechowic.

     

    Czelowie to pierwsi właściciele Czechowic. Czelowie działali na dworze Piastów cieszyńskich, w kancelarii książęcej i jako starostowie. Byli właścicielami ziem, nadanych przez cieszyńskich książąt, w Czechowicach, Cieszynie, Lesznej Górnej, Kończycach Małych, Drogomyślu, Dzięgielowie, Komorowicach, etc.

    W XVII wieku linia męska rodu wygasa, pozostały po nich zabytki, dokumenty, nagrobki.

     

     

    Wstęp wolny.

    Pozdrawiam.

    Jacek Cwetler

     

    Marcowa wycieczka Czerna - Krzeszowice - Kraków

    W marcu zapraszamy na wycieczkę Czerna - Krzeszowice- Kraków.

    Termin: 23 marzec 2023 r.

    Wyjazd o 8:00 spod MDK w Czechowicach-Dziedzicach (Powrót ok. 20,00)

    Ilość miejsc :45

    Koszt : 110,00 złotych/osoby (w tym po 30,00 złotych zbiera przewodnik w autokarze).

     

    Program:

    1/ Klasztor w Czernej.

    Klasztor karmelitów bosych w Czernej – męski, podwójne sanktuarium pw. Matki Bożej Szkaplerznej i św. Rafała Kalinowskiego.

    Klasztor został ufundowany w 1629 przez Agnieszkę z Tęczyńskich Firlejową (1578–1644), wdowę po Mikołaju Firleju. Tradycja przekazana przez Hugona Kołłątaja podaje, że pierwotnie ogromny wpływ na pobożną a bogatą wdowę mieli jezuici, którzy mamili ją wizjami niebieskimi. Urządzali specjalne bale, na których wdowa Firlejowa tańczyła z przebranymi za świętych nowicjuszami. Od złego wpływu wyzwolił ją karmelita, wędrowny mnich. Za namową wizytatora prowincji karmelitów o. Gerarda zdecydowała się wesprzeć klasztor. Przy pomocy brata Jana , który skłonił podwojewodziego Wojciecha Miroszewskiego do wykupu na swoje nazwisko, a za pieniądze Firlejowej, wsi Paczółtowice, Siedlec, Żbik, młyn Chechło i części Żar, które przekazała jako dobra klasztorowi w Czernej. Klasztorny kościół św. Eliasza konsekrowano w 1644. W 1672 przeor klasztoru zabronił miejscowym chłopom podróży do Krakowa, aby na gruntach klasztornym odrabiali pańszczyznę. Aż do 1805 klasztor był pustelnią i wierni nie mieli do niego wstępu. Po wyłączeniu kościoła spod klauzury Czerna stała się miejscem kultów świętego Rafała Kalinowskiego i Matki Boskiej Szkalplerznej, której obraz znajduje się w kościele.

    Klasztor ma plan czworoboku o wymiarach 70 × 70 m, w centrum którego znajduje się niewielki kościół, wzniesiony w rzucie krzyża, zaakcentowany wieżą. W bocznych skrzydłach klasztoru znajdują się pomieszczenia wspólne i cele zakonników, połączone krużgankiem. Do zabudowań przylega cmentarz, na którym znajduje się nagrobek gen. Aleksandra Błędowskiego pochowanego w 1831. Nagrobek wykonał Ferdynand Kuhn.

    Kompleks znajduje się w Dolinie Eliaszówki i niemal z wszystkich stron otacza go leśny rezerwat. Usytuowany jest na stoku wzgórza – w dokumencie z 1577 pod nazwą w Bełku – o wysokości 430 m n.p.m., porośniętego lasem, który skrywa pozostałości po dawnych zabudowaniach klasztornych. Cały teren o powierzchni 80 ha pierwotnie otoczony był murem klauzurowym o długości ponad 4 km i wysokości 2,5 m, wzniesionym w latach 1640–1672, którego ruiny zachowały się do dziś. Stanowił granicę klauzury papieskiej. Zostało wzniesionych także dwanaście domków pustelniczych, z których tylko po czterech pozostały ślady. Jeden z nich, zwany pustelnią św. Agnieszki, został odbudowany w 1966–1969. Zachowały się też dwie z trzech grot skalnych oraz ruiny Mostu Pustelniczego nad potokiem Eliaszówka, zwanego Diabelskim Mostem (1671–1691), z którym wiązane są liczne legendy.

    Na stoku wzgórza wzniesiono w latach 1986–1990 stacje drogi krzyżowej z rzeźbami Alfreda Kotowskiego oraz kilka kaplic. Obok klasztoru, w latach 2010–2016, wzniesiono i oddano do użytku składający się z dwóch budynków Dom Pielgrzyma, w którym obok noclegów i restauracji znajdują się księgarnia i multimedialne Muzeum Karmelitańskie.

    Studnia znajdująca się na klasztornym podwórku, została wykuta w litej skale w latach 1644–1651. Jej głębokość wynosi 21,5 m, a średnica 2 m. Studnia obudowana jest późniejszą kopułą, krytą gontem i wspieraną przez osiem kolumn. Przy leśnych ścieżkach znajdują się zagłębienia w ziemi, po zasypanych sztolniach wydobywczych rudy galmanu z przełomu XIX i XX w.

    Teren klasztoru położony jest na Obszarze Natura 2000 – Czerna, który został utworzony w celu ochrony kolonii rozrodczej podkowca małego (Rhinolophus hipposideros). Zlokalizowana jest ona w piwnicy klasztoru. Występują tu także dwa inne gatunki nietoperzy : nocek orzęsiony (Myotis emarginatus) i nocek duży (Myotis myotis). Dodatkowo, w najbliższym sąsiedztwie klasztoru występuje buczyna karpacka.

    Kościół św. Eliasza z 1631–1640, jest miejscem kultów Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Rafała Kalinowskiego. Wzniesiony na planie krzyża łacińskiego , w stylu wczesnobarokowym, zdobiony jest czarnym marmurem dębnickim (kamieniołom w Dębniku, należał wówczas do klasztoru). Z tego materiału wykonane są m.in. ołtarze, posadzka i świeczniki oraz portal, prowadzący do kościoła, w którym nad drzwiami znajduje się sentencja: Ipse Deus locum secretum quaret. O beata solitudo. O sola beatitudo. Przy wejściu do kościoła, pod posadzką, została pochowana fundatorka klasztoru. Do kościoła przylegają dwie kaplice: św. Jana od Krzyża oraz św. Rafała Kalinowskiego, gdzie umieszczone są jego szczątki. W ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający św. Eliasza, namalowany przez Tomasza Dollabelę, w 1640. W ołtarzu bocznym umieszczony jest otoczony czcią obraz Matki Boskiej Szkaplerznej z XVII wieku o wymiarach 208 × 107 cm. Obraz został koronowany koronami papieskimi w 1988.

    Przed kościołem znajduje się plac, przy którym w 1995 wykonano grotę z pomnikiem biblijnego proroka Eliasza, ze scenami z jego życia (dłuta Alfreda Kotkowskiego) oraz źródełko w kształcie serca z rzeźbą kruka, który według Biblii przynosił mu pożywienie. Na zboczu wzgórza, wznoszącym się przed kościołem, usytuowany jest ołtarz polowy, a nad nim (od 2005) punkt widokowy. Obok kościoła znajduje się cmentarz klasztorny. W latach 1673–1837 zmarłych pustelników grzebano w grobowcu w podziemiach kościoła. W latach 1843–1845 założono cmentarz z południowej strony klasztoru. Zajmuje on działkę o wymiarach 40 x 24 m. W 1948 roku szczątki 60 pustelników przeniesiono z grobowca do wspólnej mogiły (drugi grób na środku cmentarza po prawej stronie pomnika).

    2/ Pałac Potockich w Krzeszowicach wraz z przyległym parkiem.

    Pałac Potockich w Krzeszowicach – XIX-wieczna rezydencja Potockich herbu Pilawa, położona w zachodniej części Krzeszowic, w pobliżu ulicy Ogrodowej w najwyższym punkcie parku (290 m n.p.m.), nazywanej dawniej Górą Różaną.

    Inicjatorem powstania pałacu był w I. poł. XIX w. właściciel Krzeszowic Artur Potocki. Pierwsze dwa projekty rezydencji powstały jednak jeszcze na zamówienie ks. Izabelli Lubomirskiej pod koniec XVIII w. W 1819 Artur Potocki zamówił plan pałacu u Charlesa Perciera i Pierra Louisa Fontainea – budowniczych nowej części Luwru w Paryżu ale projekt ten – ze względu na wysokie koszty realizacji – przekraczał możliwości finansowe zamawiającego. Potocki zamówił projekt u Karla Schinkla, zmarł jednak przed jego zrealizowaniem. Budowę przeprowadził dopiero jego syn Adam Józef Potocki wg projektu Franciszka Marii Lanciego (w pewnym stopniu czerpiącego z założeń Schinkla), zamówionego przez jego matkę Zofię z Branickich.

    W 1850 z terenu budowy przeniesiono 35 zagrodników, którzy otrzymali wąskie pasy ziemi przy wzgórzu Solca (obecne parcele przy jednorzędowych wąskich bocznych uliczkach ul. Grunwaldzkiej). Pałac wzniesiony został w latach 1850–1857. Już rok później Adam Potocki zamówił plan przebudowy pałacu (u Filipa Pokutyńskiego), nie został on jednak zrealizowany, a wkrótce potem ukończono budowę według planów Lanciego.

    Pałac został zaprojektowany w modnym w pierwszej połowie XIX wieku stylu włoskim, będącym eklektyczną syntezą historycznych stylów z Półwyspu Apenińskiego. Zbudowany został na wzniesieniu. W jego skład wszedł dwupiętrowy budynek główny z czterema narożnymi wieżami oraz dodatkowe skrzydła zamykające dziedziniec. Od wschodu wzniesiono ośmioboczną oranżerię, połączoną z pałacem galeryjką, a przed gł. Fasadą – południową – obszerny taras widokowy. We wnętrzach cenny był zwłaszcza gabinet umeblowany meblami gdańskimi połączony schodami wykonanymi w tym samym stylu z częścią mieszkalną (obecnie schody te znajdują się w budynku Collegium Maius w Krakowie. Piękna była również sala balowa, w której do dziś zachowała się cenna dekoracja stiukowa. Pałac posiadał 228 pomieszczeń (charakter mieszkalny miało ok. 100 sal na piętrach). W wielu z nich Potoccy zgromadzili wartościowe zbiory malarstwa, rzeźby (dla posągu Merkurego Thorvaldsena, zbudowano specjalny, połączony z pałacem ośmioboczny pawilon), rzemiosła artystycznego (np. Kolekcją pasów kontuszowych ) i pamiątek historycznych. Pierwsze i drugie piętro stanowiło część mieszkalną rezydencji, natomiast na parterze znajdowały się mające charakter muzealno-reprezentacyjny sale francuskie, pawilon-oranżeria, biblioteka i wspomniany już pokój gdański. W latach 1872-1873, Juliusz Kossak namalował obraz Powrót ze spaceru konnego w Krzeszowicach, a w 1877 Przed pałacem w Krzeszowicach, na których uwidocznił wejście od strony tarasu widokowego. Krzeszowickie zbiory znacznie ucierpiały podczas okupacji. Tuż po zakończeniu II wojny światowej właściciele podjęli nieudaną próbę wywiezienia ocalałej ich części za granicę.

    .Potoccy przeprowadzili się tutaj w 1862 i w ich posiadaniu pałac znajdował się aż do II wojny światowej – tu znajdowało się centrum rodowe tzw. ‘krzeszowickiej’ linii Potockich. W 1940 pałac stał się letnią rezydencją generalnego gubernatora Hansa Franka. Na jego polecenie dokonano przebudowy pałacu, dodając środkową klatkę schodową. Autorami przebudowy byli: Herbert Pohl, Koetgen i Horstmann.

    Majątek wraz z pałacem został znacjonalizowany przez władze komunistyczne. W pałacu siedzibę miał ośrodek szkolno-wychowawczy, a następnie dom opieki dla dzieci i młodzieży, w którym wychowywali się m.in. Sława Przybylska, Stefan Bratkowski, Jan Zaleski. Wówczas rozpoczął się proces jego destrukcji. W latach 70. i 80. XX w. planowano utworzenie tutaj centrum rehabilitacyjnego, lecz zamierzenia tego nie zrealizowano – pałac stopniowo niszczał, cierpiąc szczególnie wskutek braku ogrzewania i wilgoci. Obecnie pałac jest praktycznie nieużywany. Pałac jest otoczony przez park założony przez Adama Potockiego w 1849. Zajmuje teren 12 hektarów, i mimo iż jest zaniedbany od II wojny światowej, wciąż stanowi atrakcję Krzeszowic.

    W 2001 rodzina Potockich podjęła starania o zwrot nieruchomości, argumentując, że majątek nie powinien podlegać reformie rolnej, gdyż w pałacu nie prowadzono działalności rolniczej. W 2004 ówczesny wojewoda małopolski stwierdził w drodze decyzji administracyjnej, że majątek jednak jej podlegał. Od tego rozstrzygnięcia rodzina Potockich odwołała się do ministra rolnictwa. Ten uchylił skarżoną decyzję i przekazał sprawę wojewodzie do ponownego rozpatrzenia. W 2008 wojewoda małopolski orzekł, że majątek Potockich nie powinien podlegać dekretowi, a zatem powinien zostać zwrócony; jego decyzję podtrzymał minister rolnictwa. Decyzja ta została zaskarżona do NSA, który w 2013 roku potwierdził roszczenia spadkobierców.

    3/ Kamienica Szołajskich w Krakowie.

    „Japonia u progu nowoczesności utrwalona w fotografii” to trzecia z cyklu wystaw „Japonia u progu nowoczesności. Design i wzornictwo ubiorów od około 1900 roku do lat 60. XX wieku na przykładzie darów współczesnych w Muzeum Narodowym w Krakowie”, a zarazem jego finalna odsłona. Ekspozycja kontynuuje myśl przewodnią poprzednich wystaw, których celem było przybliżenie historii, specyfiki i symboliki tradycyjnych japońskich strojów, a także ukazanie rozwoju japońskiej myśli projektowej i procesów modernizacyjnych, którym ona podlegała.

    Tym razem zobaczyć będzie można oryginalne kimona, narzutki haori, jak i akcesoria je uzupełniające, ponadto japońskie stroje zostaną zaprezentowane na fotograficznych  kadrach, stając się jednocześnie przyczynkiem do opowieści o rozwoju fotografii w Japonii na przełomie XIX i XX wieku.

    Fotografia zawitała do Japonii jako techniczna nowinka w latach 50. XIX wieku, jednak jej zdecydowany rozwój nastąpił wraz z przybyciem cudzoziemców zajmujących się nią profesjonalnie. Japończycy zainteresowani nowym rzemiosłem, zaznajamiali się z procesami fotograficznymi pod kierunkiem obcokrajowców.
    Japońscy fotografowie przejmowali również od swoich nauczycieli zewnętrzną perspektywę postrzegania rodzimego kraju. W efekcie ich fotografie często powstawały - na styku romantycznych, lecz jednowymiarowych wyobrażeń. Ujęcia te znacząco mitologizowały tradycyjną kulturę kraju, zaś w mniejszym stopniu -skupiały się na transformacji i modernizacji czyli na czynnikach kształtujących dynamiczne zmiany, którym podlegała Japonia z przełomu wieków. Jednoaspektowość fotograficznych kadrów wynikała też z potrzeb dyktowanych przez rynki zbytu tego typu fotografii, które zebrane w albumach trafiały do Europy i Ameryki. Funkcjonowały tam jako pamiątki z dalekiego, odmiennego kulturowo kraju, wpisując się w obowiązujące o nim wyobrażenia i trafiając w ówczesne gusta tamtejszych odbiorców.

    Wystawa zwraca uwagę także na kwestie towarzyszące ówczesnej fotografii: sposoby jej przechowywania, dystrybuowania i sygnowania oraz nadawania koloru monochromatycznym obrazom.

    Zapraszam
    Jacek Cwetler

    Zaproszenie na Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze

    Czechowice-Dziedzice, dnia 19.11.2023r

    ZAPROSZENIE

    Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic
    zaprasza na Walne Zebranie, które odbędzie się
    w dniu 27 listopada 2023 r w Izbie
    Regionalnej, Miejski Dom Kultury, ul. Niepodległości 42.
    Początek zebrania – przy kworum – o godz. 17:00,
    przy braku kworum o godz. 17:15.

    Porządek Walnego Zebrania
    1. Przywitanie przybyłych, kilka słów wstępu, stwierdzenie prawomocności Zebrania.
    2. Wybór Komisji Mandatowej, Komisji Skrutacyjnej, Przewodniczącego Walnego Zebrania i
    Protokolanta.
    3. Wybory Przewodniczącego oraz Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic
    4. Wolne wnioski.
    5. Zakończenie.

    Październikowa wycieczka po Beskidzie Śląskim

    Pod koniec października br., wybierzemy się na wycieczkę po naszej okolicy: Rudzica, Ustroń, Istebna i Koniaków.
    Termin: 28 październik 2023r., wyjazd o 8:00 spod MDK Czechowice-Dziedzice (powrót ok. 20:00).
    Ilość miejsc: 45.
    Koszt, 120,00 zł/osoby (60,00 zł zbiera przewodnik w autokarze).
    Zapisy od 29 września 2023 roku, w sekretariacie MDK w Czechowicach-Dziedzicach.
     
    Program wycieczki:
    Wyjazd spod Miejskiego Domu Kultury w Czechowicach-Dziedzicach, o godzinie 8:00.
     
    1/ Rudzica - Galeria Autorska  "Pod strachem polnym " Floriana Kohuta
    Galeria „Pod strachem polnym” to miejsce unikalne na mapie całej Polski. Choć jej główną funkcją jest prezentacja dorobku artystycznego malarza, specjalizującego się w malarstwie plenerowym – Floriana Kuhuta, to zasłynęła ona ze strachów polnych. Poza faktem, iż artysta na swoich obrazach najczęściej przedstawia strachy polne wkomponowane w naturalny pejzaż, to obok galerii znajduje się mini skansen, z kolekcją strachów, a co roku, w ostatnią niedzielę maja odbywa się wielkie święto Rudzicy – Dzień Stracha Polnego. Tradycja ta kontynuowana jest już od ponad dwudziestu lat, od 1991 r. Barwny korowód, koncerty i atrakcje towarzyszące przyciągają miłośników regionalnego folkloru, dzięki czemu impreza organizowana wspólnie przez galerię i Gminny Ośrodek Kultury w Jasienicy, cieszy się niesłabnącą popularnością. Jakie są te strachy, które tak aktywnie działają już dzisiaj chyba tylko w Rudzicy? Niegdyś były one nieodłącznym elementem wiejskiego krajobrazu, dziś powoli przechodzą na emeryturę, wyparte przez nowoczesne urządzenia. Te rudźickie są zbudowane z patyków i starych szmat, inne mają niemal nowe ubrania, jedne zamiast głowy mają tylko kij, inne, piłki i kapelusze. Im więcej mają w sobie fantazji, tym lepiej, konkurują przecież ze sobą co roku w konkursie na „Najciekawszego stracha polnego”. Przy samej galerii Kohuta tych strachów jest całe mnóstwo, a najstarsze z nich mają już ponad 20 lat. Niektóre, jak mówi artysta, „poumierały – stały na zewnątrz i warunki atmosferyczne je w końcu wykończyły, niektóre jeszcze się trzymają, tacy 18-letni weterani…”. Ciągle ich przybywa i są wśród nich okazy oryginalne, jak np. strach Antek-budowlaniec, czy strach-kawaler – zrobiony przez długoletniego kawalera, który w końcu się ożenił. Galeria „Pod strachem polnym” to niewątpliwie miejsce, które trzeba zobaczyć. Niezapomnianych przeżyć dostarczy nie tylko spotkanie z profesjonalnym malarstwem plenerowym, ale również jedyne w swoim rodzaju spotkanie ze strachami polnymi. To coś, czego nigdzie indziej nie ma!
    2/ Izba Pamięci Jerzego Kukuczki w Istebnej
    Prywatne muzeum poświęcone wybitnemu polskiemu himalaiście Jerzemu Kukuczce. Obecnie prowadzone jest przez jego żonę, Cecylię. Placówka zlokalizowana jest w domu, który Jerzy Kukuczka kupił od swojej rodziny w latach 80-tych ubiegłego wieku,  na terenie przysiółka Istebna Wilcze. Powstała w 1996, w siedem lat po jego śmierci na stokach Lhotse. Obecnie w Izbie eksponowane są pamiątki po himalaiście: fotografie z wypraw, sprzęt wspinaczkowy, medale i odznaczenia oraz książki.
    3/ Muzeum i galeria Rodziny Konarzewskich w Istebnej na Buczniku
    Prywatne muzeum położone w Istebnej, na terenie osady i kolonii artystycznej Bucznik Poświęcone jest twórczości Ludwika Konarzewskiego seniora (1885-1954), jego syna Ludwika Konarzewskiego juniora, małżonce Ludwika-juniora - Joannie Konarzewskiej, oraz kilku innym członkom rodziny. Zwiedzający mogą poznać historię rodziny, dzieje założenia w latach dwudziestych XX wieku muzeum oraz formy kolonii artystycznej i kulturalnej (warsztatów rzemiosła artystycznego, pensjonatu „Bucznik” i ich historii), jak i prywatnej kaplicy pw. NMP Królowej Korony Polskiej. Opowieść jest bogato ilustrowana pamiątkami po kompozytorze Stanisławie Konarzewskim, malarskimi i rzeźbiarskimi dziełami Ludwika Konarzewskiego-seniora i Ludwika Konarzewskiego-juniora, obrazami i grafikami Joanny Konarzewskiej, ceramiką artystyczną Marii Konarzewskiej-Wszołek, a także pracami z zakresu tkactwa artystycznego, wykonanymi przez Jadwigę Konarzewską-Patykiewicz. Po zachowanej do dnia dzisiejszego kaplicy pw. NMP Królowej Korony Polskiej oraz galerii oprowadzają członkowie rodziny Konarzewskich.
    4/ Muzeum Koronki  Izba Pamięci Marii Gwarek w Koniakowie.
    Muzeum położone na terenie przysiółka Szańce. Placówka powstała w 1962 roku, po śmierci Marii Gwarek. W muzeum można zobaczyć części ubioru oraz przedmioty wykonane z koronki. Są wśród nich m.in. czepce,  chusty, kryzy, kołnierzyki, zdobienia bielizny pościelowej, firanki, serwetki na półki, a nawet damska bielizna (stringi). Jednym z eksponatów jest niedokończona serwetka z nici chirurgicznych, wykonywania przez Marię Gwarek dla brytyjskiej królowej Elżbiety II. Koronczarstwo koniakowskie zostało wpisane na krajową listę dziedzictwa kulturowego UNESCO w 2017 roku.
    5/ Muzeum Dobrych Myśli w Ustroniu.
    Pierwszego misia którego dostał rozpruł kiedy był dzieckiem, bo chciał wiedzieć co jest w środku, okazało się, że niestety tylko trociny, a miś mimo późniejszej reanimacji czyli zszycia przez babcię już nie wyglądał tak samo, więc był płacz. Ciotki babcie, znajomi… Wszyscy zaczęli przynosić mu miśki na pocieszenie na każdą okazję i tak zaczęło się życie z misiami. Misie zaczęły wypełniać najpierw pokój małego Bruna, a później dom rodziców, na koniec były już wszędzie. Dlatego trzeba było znaleźć dla nich nowy dom, to dobre miejsce znalazło się w budynku dworca kolejowego na stacji USTROŃ i zostało nazwane Dworzec Dobrych Myśli.
    - Misiów w kolekcji jest około 11 000 i każdy ma swoją historię, pan Bruno potrafi o nich opowiadać w nieskończoność, więc miejcie to na uwadze planując wizytę, jest ryzyko, że spędzicie tu więcej czasu niż zakładacie,
    - Najstarszy miś ma 120 lat, najmniejszy (i to jest miś najmniejszy w Polsce) – 2 mm i wykonany jest ze złota, największy (można go przy dobrej pogodzie spotkać przed budynkiem dworca) – aż 10 metrów!
    - Można tu zobaczyć misie ze wszystkiego z czego tylko można zrobić misia (nawet ze słomy, szkła, metalu, kamienia czy porcelany), misie znane z historii, bajek, filmów, literatury, misie do jedzenia, misie do tulenia, misie na talerzach i kubkach oraz inne gadżety z misiami…
    - Uśmiech na twarzy wywołuje kolekcja obrazów „MALARSTWO PRZEZ TYSIĄCLECIA” – pastisze od naskalnych rysunków aż po współczesność. Obrazy mniej i bardziej znanych artystów wzbogacone zostały o jakiś element misiowy – i tak mamy tu Słoneczniki van Gogha z misiem zerkającym zza wazonu albo Damę nie z gronostajem, a misiem;) Oprócz imponującej kolekcji misiów znajdują się tutaj kolejne dwie, nie mniej imponujące:
     Miniaturowe krawiectwo artystyczne: 600 lalek typu Barbie prezentuje unikatowe i jedyne w swoim rodzaju misternie zdobione kreacje.
    Projektantką tej miniaturowej mody jest pani Anita Michałowska,
    Lalki świata w strojach regionalnych – w szklanych gablotkach jest ich ok. 1700. Niezwykłą podróż po różnych krajach i kontynentach mamy dzięki zaprezentowanej tu kolekcji mamy i córki – Ewy i Jagody Liszki.
    Całość uzupełnia kolekcja miniaturowych obrazków o tematyce misiowej oraz wystawa herbów miast, które szczycą się posiadaniem herbu z niedźwiedziem.
    Garść informacji praktycznych... Dworzec Dobrych Myśli istnieje od 29 maja 2021 roku, znajdziecie go w Ustroniu przy ul. Dworcowej 4. Na miejscu działa mała kawiarenka z ciepłymi i zimnymi napojami & ciastem, jest także imponujący zbiór misiowych pamiątek, które można kupić – jak żyję nie widziałem nigdzie tak rozbudowanego kącika z pamiątkami.
     
    Czas wolny w Karczmie pod Ochodzitą, w Koniakowie.

    Zapraszamy
    Anna Wlazło i Jacek Cwetler

    Po kliknięciu w "Czytaj dalej" plakat informacyjny

    Czytaj dalej

    Październikowy wykład Jacka Cwetlera

    W październiku br., zapraszamy na wykład Jacka Cwetlera poświęcony architekturze dworców kolejowych w Cesarstwie Austro-Węgierskim.
    Termin: 30 październik 2023 r., godz. 18:30
    Miejsce: "Piwnica Muz" MDK Czechowice-Dziedzice
    Wstęp wolny.

    Liczne linie kolei żelaznych, które przebiegały przez austro-węgierskie cesarstwo, wymagały solidnej infrastruktury kolejowej. Dworce stawały się centrami przesiadkowymi, transportowymi, magazynowymi i warsztatowymi - lokomotywownie. Były wielkie (Wiedeń, Lwów, Kraków, Bohumin, Dziedzice, etc.), gdyż oprócz kolejowych instytucji, poczekalni, kas biletowych , znajdowało się na nich wiele innych pomieszczeń (mieszkania, restauracje, magazyny, urzędy celne i wiele innych). Bardzo często przy dworcach budowano rampy kolejowe, magazyny, składy i biura. Dworce były często centrami węzłów kolejowych. Budynki dworców miały oryginalną architekturę, wykończenia, detale architektoniczne i wiele innych miejsc potrzebnych do funkcjonowania kolei. O tym będzie październikowy wykład.

    Zapraszamy
    Anna Wlazło i Jacek Cwetler

    Po kliknięciu w "Czytaj dalej" plakat informacyjny

    Czytaj dalej

    Wycieczka pogranicza na październik

    W październiku zapraszamy na wycieczkę pogranicze Małopolski i Podkarpacia Strachocina; Sanok; Biecz.
    Termin : 7 październik 2023
    Wyjazd spod MDK w Czechowicach -Dziedzicach, o godzinie 6:00, powrót ok. 22:00.
    Ilość miejsc: 45
    Zapisy od 8 września 2023 roku, w sekretariacie MDK w Czechowicach-Dziedzicach.
    Koszt: 230,00 zł (w tym 50,00 zł, które zbierze przewodnik w autokarze).

    Plan wycieczki:

    1/ Strachocina, wieś położona w dolinie potoku Różowego, otoczona wysokimi wzgórzami. Dolina otwiera się na wschód, na dolinę Sanu, przebijającego się w tych terenach przez Góry Słone. Historia wsi zaczyna się w drugiej połowie XIV wieku, akt fundacyjny wystawił król Kazimierz Wielki, na rzecz braci Piotra i Grzegorza z Kunowej (10 maj 1369). Pierwszym wójtem był imć Strachota. Strachocina była wsią królewską. Potem "poszła" w dzierżawę aż do 1772 roku (I rozbiór Polski).W XVI i XVII wieku dzierżawcami był ród Bobolów (dworek, istniejący do dziś, "Bobolówka" - główne miejsce kultu św. Andrzeja Boboli). W 1624 roku wieś najechali Tatarzy pod wodzą Kantemira. Spalili kościół, plebanię, dworek Bobolów i reszta wsi. Wieś odbudowano. Kolejny najazd tatarskich wojsk nastąpił w 1655 roku. Andrzej Bobola pochodził ze szlacheckiego rodu, osiadłego w Małopolsce, pieczętującego się herbem Leliwa, urodził się 30 listopada 1591 roku w Strachocinie. Kult św. Andrzeja Boboli w Strachocinie zainicjował ksiądz Stanisław Adamiak, w miejscowym kościele pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W okresie II Rzeczpospolitej św. Andrzej Bobola został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości. Od 16 maja 2002 św. Andrzej Bobola jest drugorzędnym patronem Polski. Decyzją Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, święty od 21 września 1999 jest patronem Czechowic-Dziedzic,, a jego postać umieszczono na prawej części herbu miasta.

    2/ Sanok, Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku – pierwsze i największe pod względem liczby zgromadzonych obiektów muzeum etnograficzne w Polsce założone po drugiej wojnie światowej. Położone jest na terenie Białej Góry, części dzielnicy Wójtostwo, na prawym brzegu Sanu, w paśmie Sanocko-Turczańskich. Park etnograficzny zajmuje powierzchnię 38 ha. Muzeum otwarte jest przez cały rok. Muzeum prezentuje kulturę ludową pogranicza na obszarze pogórzy oraz wschodniej części polskich Karpat (Bieszczady i Beskid Niski). Są to tereny, które do lat czterdziestych zamieszkane były przez kilka grup etnograficznych, z których Pogórzanie są grupą polską, a Bojkowie, Łemkowie i Zamieszańcy, są grupami ruskimi. W wyniku wojny i działań władz państwowych w latach powojennych, doprowadzono do rozproszenia na tym obszarze grup ruskich i przerwania ciągłości kulturowej na ziemiach przez nie zamieszkałych. Ze względu na znaczenie dla kultury regionu było pierwszym założonym po II wojnie światowej muzeum etnograficznym w Polsce, które dzięki kontaktom zagranicznym uzyskało jeszcze w latach siedemdziesiątych status samodzielnej placówki administracyjnej i naukowej, z pierwszym w historii polskiego muzealnictwa statutem typu skansenowskiego. Statut Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku był pierwszym tego rodzaju aktem prawnym w Polsce i posłużył następnie wielu innym placówkom do opracowywania własnych statutów normujących działalność powstających parków etnograficznych. Z inicjatywy Aleksandra Rybickiego w Parku Etnograficznym powstała również pierwsza w Polsce stacja doświadczalna środków do konserwacji drewna zabytkowego. Za jego czasów powstały w Sanoku również dwie pracownie: konserwatorska i budowlana, które funkcjonują do dzisiaj. Rybicki rozpoczął wydawanie czasopisma naukowego „Biuletyn Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku” (od 1964). Uzupełnieniem oferty skansenowskiej są organizowane na terenie placu muzealnego cykliczne festiwale muzyki, rękodzieła i ludowego jadła. Zapraszani są wykonawcy m.in. z Węgier, Słowacji i Ukrainy.
    Do najważniejszych tradycyjnych imprez organizowanych w okresie letnim należą:
    - Kiermasz Karpackich Smaków
    - Festiwal Zaklęte w Drewnie
    - Jarmark Folklorystyczny.

    3/ Biecz, dom z basztą.
    Dom Barianów-Rokickich (Dom z Basztą), tzw. Stara Apteka, stoi przy ulicy Węgierskiej, w sąsiedztwie okazałej Kolegiaty Bożego Ciała. Kamienica przylega do baszty obronnej z XIV wieku, połączonej z systemem murów obronnych, które wzmacniały średniowieczny system fortyfikacyjny Biecza. Baszta zwana jest też rajcowską, ponieważ to rajcowie bieccy zobowiązani byli do jej obrony w razie zagrożenia z zewnątrz. Dwukondygnacyjną kamieniczkę w ciągu wieków kilkakrotnie przebudowywano. Od początku miała charakter obronny, o czym świadczą otwory strzelnicze w zachodniej części strychu. Budynek jest zwieńczony renesansową attyką i nakryty wklęsłym dachem – jego połacie nachylone są do wewnątrz budynku, a woda odprowadzana specjalnym systemem rynien. W Domu z Basztą zachowały się renesansowe nadproża i pierwotny układ pomieszczeń na różnych poziomach. Dom wybudowany został w 1523 roku. W dwadzieścia cztery lata później Barbara Uździeniczka sprzedała go Marcinowi Barianowi-Rokickiemu – aptekarzowi, rajcy i burmistrzowi Biecza. Najpierw on sam, a później członkowie jego rodziny prowadzili tu aptekę. W 1683 roku budynek wraz z apteką przeszedł na własność Mikołaja Akierbama, męża Katarzyny Rokickiej (praprawnuczki Marcina). Pod koniec XVII wieku Starą Aptekę kupił starosta libuski Jan Rey z Nagłowic i budynek przestał pełnić rolę apteki. W kolejnych wiekach właściciele kamienicy zmieniali się kilkakrotnie. W 1963 roku Dom z basztą został wykupiony przez władze miejskie Biecza i przeszedł na własność miasta. Po trwających ponad 10 lat pracach renowacyjno-konserwatorskich wg projektu Andrzeja Krzyżanowskiego, w 1978 nastąpiło otwarcie Domu z Basztą jako obiektu muzealnego. W ramach remontu przywrócono kamienicy oryginalny, renesansowy wygląd. We wnętrzach urządzono wystawę związaną z aptekarstwem, na którą składają się eksponaty pozyskane w ramach prac archeologicznych. Ponadto ekspozycję wzbogaciły okazy z bieckiej apteki Fusków i apteki w Brzostku, w której pracował Ignacy Łukasiewicz. W kamienicy urządzona została także wystawa poświęcona tradycjom muzycznym Biecza i regionu. Natomiast na pięciu poziomach baszty rajcowskiej prezentowane są wyroby dawnych rzemiosł bieckich. Dom z Basztą jest jednym z oddziałów Muzeum Ziemi Bieckiej – obok Kromerówki, Baszty kowalskiej oraz Turmy pod wieżą ratuszową.

    Zapraszamy
    Anna Wlazło i Jacek Cwetler

    Po kliknięciu w "Czytaj dalej" plakat informacyjny

    Czytaj dalej

    Terminy spotkań członków Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic

    Na Walnym Zebraniu Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic ustalono, że członkowie
    stowarzyszenia będą się spotykali raz w miesiącu - w drugi poniedziałek - o godzinie 18:00 - w Izbie Regionalnej.
    Terminarz:
    11.09.2023; 09.10.2023; 13.11.2023; 11.12.2023;
    15.01.2024; 12.02.2024;11.03.2024;
    15.04.2024; 13.05.2024 oraz 10.06.2024.
     
    W związku z zawieszeniem na 3 miesiące
    obrad Walnego Zebrania w dniu 28.08.2023 - ustalono
    termin kontynuacji Walnego Zebrania
    na dzień 27.11.2023 roku.

    Zaproszenie na Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze

    Czechowice-Dziedzice, 07.08.2023

    ZAPROSZENIE

    Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic zaprasza
    na Walne Zebranie,
    które odbędzie się w dniu 28 sierpnia 2023 r w Piwnicy Muz,
    Miejski Dom Kultury, ul. Niepodległości 42.
    Początek zebrania – przy kworum – o godz. 18:00,
    przy braku kworum o godz. 18:15.

    Porządek Walnego Zebrania
    1. Przywitanie przybyłych, kilka słów wstępu, , stwierdzenie prawomocności Zebrania.
    2. Wybór Komisji Mandatowej, Komisji Skrutacyjnej, Przewodniczącego Walnego Zebrania i
    Protokolanta.
    3. Wybory Przewodniczącego oraz Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic
    4. Wybory przedstawicieli do reprezentacji Towarzystwa Przyjaciół Czechowic-Dziedzic w Banku
    Spółdzielczym
    5. Ustalenie terminów comiesięcznych zebrań członków Towarzystwa.
    6. Wolne wnioski.
    7. Zakończenie.

    Wrześniowa wycieczka do Paczkowa i Niemodlina

    Zapraszamy na ostatni z cyklu wyjazdów na Opolszczyznę - wycieczka do Paczkowa i Niemodlina.

    Termin: 2 wrzesień 2023 rok
    Wyjazd o godzinie 6:00 spod MDK Czechowice-Dziedzice, powrót ok. 21:00
    Ilość miejsc: 45
    Koszt: 210,00 złotych ( przewodnik zbiera w autokarze po 80,00 złotych /osoby).

    W Paczkowie:
    1/ Winnica Hople.
    Trzygodzinny pobyt w winnicy, którą zwiedzimy z przewodnikiem. Poznamy jej dzieje, sposoby uprawy winorośli i produkcji win. Będzie także degustacja win pochodzących z Winnicy Hople.
    2/ Metamuzeum Motoryzacji czyli muzeum samochodów (prywatne).
    Tuż obok Winnicy Hople, w stuletniej stodole, urządzone jest muzeum samochodów, pochodzących z różnych stron świata i z różnych dekad. Samochody i automobile świetnie zachowane, na chodzie. Gratka nie tylko dla miłośników czterech kół. Muzeum zwiedzamy z przewodnikiem.
    Kolejny punkt do Niemodlin:
    3/ Zamek w Niemodlinie.
    Rezydencja książąt opolskich, niemodlińskich i strzeleckich w stylu późnego renesansu, z gotyckimi reliefami i barokowymi elementami. Czteroskrzydłowy, wokół zasadniczo prostokątnego dziedzińca, skrzydło zachodnie z kwadratową wieżą bramną (w górnej części ośmioboczną), skrzydło wschodnie niższe (dwukondygnacyjne), pozostałe skrzydła - trzykondygnacyjne. W narożnikach dziedzińca częściowo wtopione w bryłę cztery wieże z klatkami schodowymi. Dachy mansardowe (skrzydła północne i południowe) oraz dwuspadowe (skrzydła wschodnie i zachodnie), hełm wieży dwukondygnacyjny, prześwitowy, późnobarokowy. Zamek, dzięki promocji i atrakcjom – takim jak średniowieczna izba tortur, kopia Bursztynowej Komnaty, biesiady i widowiska rycerskie, stado danieli zamieszkujących park – stał się jednym z najpopularniejszych obiektów turystycznych województwa opolskiego. Zamek zwiedzamy z przewodnikiem.
    4/ Czas wolny w Niemodlinie.

    Zapisy od 20 lipca 2023 roku, w sekretariacie MDK w Czechowicach-Dziedzicach.

    Zapraszamy
    Anna Wlazło i Jacek Cwetler

    Po kliknięciu w "Czytaj dalej" plakat informacyjny

    Czytaj dalej

    Wrześniowy koncert na zamku w Mosznej

    We wrześniu zapraszamy na wyjątkową wycieczkę do zamku w Mosznej (Opolszczyzna).
    Wyjazd 23 września 2023 roku, o godzinie 14:00 spod MDK Czechowice-Dziedzice. Powrót ok. 23:00.
    Ilość miejsc: 45 .
    Koszt: 160,00 złotych /osoby
    W programie wyjazdu " Jesienny koncert operetkowy" w wykonaniu Teatru Castello oraz wieczorny koncert w ogrodach zamkowych, z cyklu "Światło i dźwięk". Pokaz odbędzie się przy parkowych fontannach.
    Zapisy od 12 lipca 2023 roku, w sekretariacie MDK Czechowice-Dziedzice.
    Prosimy o dokonanie wpłat w wysokości 160,00 złotych/ osoby do 15 sierpnia br., w siedzibie czechowickiego MDK lub dokonując przelewu internetowo na konto MDK.

    Zapraszamy
    Anna Wlazło i Jacek Cwetler

    Po kliknięciu w "Czytaj dalej" plakat informacyjny

    Czytaj dalej